Wychodzić czy cierpieć? Czyli o tym, że podobieństwa w językach romańskich nie zawsze ułatwiają komunikację…
Ucz się języków romańskich mówili, nauczysz się jednego, będzie ci łatwiej z pozostałymi… Czy aby na pewno? Hiszpański i francuski mają podobieństwo leksykalne na poziomie 75%, nie oznacza to jednak, że posługujący się mową Cervantesa zrozumie osobę mówiącą po francusku i odwrotnie. Znajomość tych języków ułatwia naukę i nie brak w nich bardzo podobnych wyrazów, ale nietrudno też o zabawne pomyłki… Jak zwykle winni są fałszywi przyjaciele.
Języki romańskie – czy warto się ich uczyć?
Za nauką tych języków zdecydowanie przemawia ich popularność i liczba osób posługujących się tą mową. Palmę pierwszeństwa dzierży hiszpański, który liczy ponad 570 milionów użytkowników. Portugalskim włada ponad 270 milionów osób, a francuskim 220 milionów. W Polsce dużą popularnością cieszy się też włoski, którego ze względu na związki dynastyczne i kontakty gospodarczo-kulturalne zaczęto uczyć już w XII wieku!
Języki romańskie stały się też w naszym kraju bardzo pożądane przez pracodawców. Na temat rynku zatrudnienia i szacowanych pensji dla pracowników niedawno wspominaliśmy w naszym wpisie o najbardziej opłacalnych językach do nauki. Kusząca wydaje się też wizja słonecznych podróżny na północ Europy i skosztowania tamtejszej kuchni.
Języki romańskie porównanie
Języki romańskie mają swój początek w łacinie potocznej, przez co nie dziwią liczne podobieństwa leksykalne i gramatyczne. Jedni uważają, że są bardzo pomocne w trakcie nauki, inni twierdzą, że warto zrobić przerwę pomiędzy nauką kilku języków z tej samej rodziny, żeby uniknąć pomyłek. Jak to zwykle bywa, prawda leży pośrodku, a decyzję o zaznajomieniu się z daną mową najlepiej uzależnić od własnych możliwości i preferencji.
A jak prezentują się te podobne słówka i wyrażenia? Poniżej prezentujemy kilka przykładów z hiszpańskiego, włoskiego i francuskiego:
- amigo it. amico fr. ami – przyjaciel
- estudiante it. studente fr. étudiant – uczeń, student
- mejor it. migliore fr.meilleur – lepszy
- brasileño it. brasiliano fr. brésilien – Brazylijczyk
- cantar it. cantare fr.chanter – śpiewać
Wydają się łatwe, prawda? I choć z jednej strony nie brakuje podobieństw, to z drugiej czają się podstępni fałszywi przyjaciele, zawsze w gotowości by namieszać w rozmowie…
Uwaga na fałszywych przyjaciół!
Wyobraźmy sobie minę rozmówcy, któremu z entuzjazmem opowiadamy o wspólnym wyjściu w góry. Używamy hiszpańskiego czasownika subir (wychodzić do góry), który we francuskim funkcjonuje jako cierpieć… Zabawnego nieporozumienia z pewnością nie da się uniknąć chcąc zjeść kromkę z masłem. I jak tu powiedzieć o maśle z włoskiego burro, kiedy dla hiszpańskojęzycznej osoby to osioł? Przymiotnik caro w językach hiszpańskim i włoskim też różni się w znaczeniu. Dla władającego mową Cervantesa to drogi (w sensie finansowym), a dla mówiącego językiem Italii to kochany.
Rozmowa użytkowników tych języków na temat miar też najprawdopodobniej zakończy się dużym nieporozumieniem. Dla Włochów largo to wąski, a dla Hiszpanów i Latynosów długi. A co kiedy chcemy docenić piękno zachodzącego słońca? Hiszpańskie słowo sol ma swój francuski odpowiednik, który oznacza… podłogę!
